LAJME

AZIL KËRKOJNË EDHE VARRET

Naim FETAJ

AZIL KËRKOJNË EDHE VARRET

( Nga vëllimi poetik, në process botimi: ZOGJTË NUK NDËRROJNË FYTYRË )

ME SYTE TANE NE SQEP

Jane endur korbat me syte tane ne sqep
Me syte tane si gace
Here permbi Kukes e here permbi Bllace…

Jane trashur qente
Dhe krimbat jane trashe
Edhe zonja mace…

Here ne goje te ujkut
Here ne goje te qenit

E sa shpejt harruam
Ah bace …o bace…

DITE PROTESTE…

Ende nuk jane ndare dita dhe nata
Nje acar i eger djeg sikur flaka

Kot ca hije te zeza brigjeve kane zene prite
E bardhe e bukur. ..ngadale zbret kjo dite

Zbardhet horizonti sheshet mbushen jete
Zhurmojne edhe zemrat si koshere me blete

Zbret kjo dite proteste si per teh te shpates
Ua verbon syte … lugeterve te nates

AZIL KERKOJNE DHE VARRET…

Hijen time
Pas lufte e ke vrare
Po une kam shpetuar
S’e di
Si te ika neper duar..

Tash e njezet vjet
Vec vdekja atje therret

Tek cdo gur varri
Zbriten edhe malet

Sa shume rrena
Qe bluan dhemballet
Vone e morem vesh
Se meit i do te gjallet…

Ec e ndali tash
Azil kerkojne dhe varret…

STINE E VUAJTJES

Stine e vuajtjes… keq na ka murosur
Vec me koke nen sqetull
As gjalle…as varrosur…

Here si ujk ne kurth…here qen i plagosur
Nje shekull kjo stine
Dhe ende s’ka te sosur

PEIZAZH I VDEKUR…

Zgjohen te vdekurit e vdesin te gjallet
Shahen mes veti nuk degjojne as malet
Ikin te rinjte po zbrazen mehallet…

Ah, liria ime
T’i hengri qeni fjalet…

KUR I VRAME ME TE MIRET…

Dikush gishtat ia nderronte fyellit
E dikush syte ia mbyllte diellit

Nje kukuvajke zbriste ne fund te katundit
Se per dike ishte nata e fundit…

Anes se Drinit motra e qante vellane…
“ Na e vrane… e na e shane. “

Tash dhembjen s’e mbajne as zinxhiret…
Ate dite e sot…kur i vrame me te miret.

TE GJALLET I QANTE NENA…

Tinez sikur endrren te mbajtem ne gji
Edhe nder varre tinez kenduam per ty
Liri…

Pas lufte disi e skuqur dilte hena
Te vdekurit i varrosem
Te gjallet i qante nena

Neper kenge tinez
Perbirohej nema…

NJEQIND VJET NA NXIU DIMRI

Dergjeshin stinet rend si speca ne varg
Si kripa ne zjarr u plaste zemra ne bark

Njeqind vjet stinet njera tjetren hanin
Njeqind vjet na e nxiu gjithe jeten dimri

Njemije te zeza i beme
E qanim te trembedhjeten

Sa keq e sa eger sunduam vetveten…
E thias sa thelle e varrosem te verteten

QENTE E CARTUR…

U bene bashke ne muzg e u nisen per gjah
Here hidheshin ne dy e here ne kater kembe
Qence i lehnin henes se ishte e plote
Ceta e qenve ne terr qe dukej si nje flote

Keshtu benin prore kur mbushej hena
Qente e cartur te nje katundi te ri
Pas u shkonte gjema gjak e jarge nder dhemb
Te grithurat e tyre s’i shkelte njeri

Vinin nga cdo ane sa here skuqej nata
Toke e qiell i shponin me ulerima
Si ne sahat te dekes lutej njerezia
E lisat me te gjate i cante vetetima…

Qente e cartur kur vinin tek lendina…

RAPSODI MBI VARRE…

Me te vdekurit sonte do te hedhim valle
Do kercejme e do te lodhemi mbi varre
E do t’u tregojme
Se i falem fushe e male
Ndoshta na e falin
Tradhtine e madhe

E zjarrte zbret nata permbi keto varre
Ah nata e marre…me njemije marre

Rapsodi e cmendur kjo
Per te gjallet hapen varre…

You Might Also Like