Mehmetali Rexhepi
ju që nuk lulëzoni
nuk e gjeni dot enigmën e lulëzimit
është diku aty-atje jashtë dhomave e parmakëve
nën grila e mbi kulmin e shtëpisë
mund të jetë dhe brenda jush
*
pa hirin e urtisë me dorë e kapa atë prush
thoshe më djeg mua
thuajse djegia e diellit e zjarrit e qiririt
u përkiste pos atyre
atëbotë ç`u bë ai
asnjë herë diell
asnjë herë zjarr
asnjë herë qiri
asnjë herë thellësi
vetëm syprinë
*
ato dhe ata që bulëzojnë
të gjithë nuk lulëzojnë
*
më grishni trungje
sa fortë më grishni të modeloj arkitekturën tuaj
ngjyrat që i prapësonin stuhitë
zbardhnin muzgje
përderisa akujt mjeran ngrinin mjerimin tim
mjerimin tënd
*
ju që nuk lulëzoni
e zgjasni dorën e shpirtit prej akujsh të ngjatjetoni
dhimbja ishte e marrë shterpëruese
me receta të pasionit të një padroni
temperaturat drithëruese
mos me pykë përgjëruese
i fikni me shurrë skuthash
*
kurorat e trungjeve pa mëri grishin
së paku lutjet në buzë të njoma t`i kishin
t`i shtrihej trinomi i degëve në ajër
burim-durimi i etjes të mos shpie në fata-morganë
*
ju plëng-shkalës të trungjeve degë-prerë
sikur harruat mijëra rrënjë të shtrira në erë
mijëra rrjeta mijëra oda mijëra dyer
gjeniu i dehur “virusit Corona”
shtjellat mbi glob në një shishe t`ia mbyllë
e le të pëlcas kjo mynxyrë
*
gjeniut të mekur i rrëmben gotën nga dora
pas një dalldie në mushkëri virusi Kurora
*
esëllti sjellka veçse shpërthimi i rrufesë mbi kokë
vrik e lypin sytë ku është Ai I Madhërishmi Zot
Gjilan, 16 prill 2020
