( Një baladë e vonë për Mulla Idrizin, në 70 vjetorin e martirizimit të Tij )
Sabit Rrustemi
Kur bora fle mbi gjethe
Dimni randohet s’e majnë as lisat
Në kambë mbesin deri në sosje
Idriz Gillanat
Nëpër batica zbatica e teprica
Populli t’hollohet e përbirohet
Acarit qi e djeg deri në asht
Prej nëndheut
Si dardan i farës moçme
Përpushet shkundet e zjarr bahet
Vetë mulla Idriz Gillani
Ky Promethe i kohëve të vona
Buzë të Pesëdhjetave
Me një gjysmë shekulli jetë
Zjarr e prush deri n’hi u ba
Për pak shpresë e besë
Shpirtin ia la k’tij poplli e k’tij qielli
Qi n’dritë e qiti e i dha emën
E dushmanëve të njerzimit ua la n’grusht
Vetëm peshën e mbetun të trupit t’vet
Në atë të shtune të vonë nëntori
F’tyrën e tij thonë e kanë pa n’flakë
Tuj u përbirue pej Kaushe
E tuj u ngjitë qiellit përpjetë
Bajke dritë si n’jaj diell
e shndëriste si sot mbi këtë vend
përbetohej mixha jem
Sa dukej mbi Kikë,
përdirdhej e dilte n’Grykë t’Konçulit
tuj u sjell dej mbi Shkup te ai Gur I Zi
se k’nej ish e mbet Shipni
Gjinja zunë të rr’fehen për emnin e Tij
Sa herë përdridhej mbi male bora
A n’pikë t’verës i gjunte reja
Se aty ku mbin liria
Jeta t’mbush besim
E t’fal dashni
Për një millennium të ri
( 12 dhjetor 2018 – 12 kallnor 2019 )
# Kausha – ish burgu famëkeq i Gjilanit, aty ku u dogj edhe Mulla Idrizi, në agun e ditës së shtunë të 26 nëntorit 1949 )
