MUNGESË LËNDUESE DRITËN KAFSHON
Shtatit të mekur vërshon zjarmia
Gjumi tretet s’di kah shkon
Mbi jorganin e arrnuar valvitet errësira
Tis mugëtire i mbështjell sytë
Djersë e ftohtë ngrin në ballë
Keq mpihen gjymtyrët e bëra dërrasë
Këmbët e shtrira shkujdesur
Duart e lëshuara trungut tim
Mendja e hamendur turbullohet
Gjuha ndalon në gërshërë prehet
Mungesë lënduese dritën kafshon
KREJT PA HILE
Netët i kaluam zgjuar
Ardhjen tënde duke pritur
Të kemi dashur pa kushte
Sado që përbuznin tonën pritje
Edhe atëher kur dhe ajrin ta helmonin
Toka digjej prush
Rrugët
As dita s’i ngjante ditës
Në fund të tunelit ftits mungonte
Të dashtëm
Edhe atëherë kur vetrn e zinim në faj
Diku hidhnim një gur
Diku thonim ndonjë fjalë
Për ty i futëm duart në zjarr
PESHË E RËNDË
Tablo gjuajtjesh të lira jemi bërë
Për goditje caku
E talljesh pa fund
Sa i madh loti ynë që s’shihet
Rrjedh e djeg peshë e rëndë
E plagës që s’shërohet
