Meti Rexhepi
letra të bardha të shpërndara si ara në tavolinë
një cytje prej komete vezulloi terrin e fjetur të mendjes
vetëtimat e djegin shkëlqimin e vet
mijëra kometa errësirës së ndërdymes
digjen e bien diku larg hullish e të mbjellash të fjalës
tej ngastrave të mia që presin lavrën
dhe nis t`i hap porse ende më munguaka fara
asgjë më tepër se një bardhësi e shpaluar letre
intuitës së dehur i thash
sa të varfra i paske këto pamje të bardha
përveç bardh përpara
e bardhë e ftohtë si bora
sjell sinonimin si një akt qefini prapa
deri kur do të më bezdisë kjo bardhësi
që lypte t`i putheshin buzë e faqe të bardha me shkrola të zeza
mes ngërthesash të zezonave
lëvrim i cekët plugun nuk e fute thellë tha intuita
e revoltuar e sapo dalë nga një grackë e marrë
biri im Ngazëllimi e hapi derën e verës
më hodhi një grusht mizash ngacmimi
dhe iku sikurse korriku pa shi
mbi hullitë me shkrola të sapo nisura
dora e nevrikosur përmbysi tushin prej kutisë
tërë ngastrën e bardhë përshkëllini
çfarë kopjoi letër-lakmuesi
pos të zezën e një tushi
baba: më vjen keq u dogje si një kometë
mbi këto të bardhat fletë
të nxihet dita e të thinjet koka
e zbrazët kuleta
dhe laurën e vjeshtës me shi e mbylli
në shesh intuita epshëm përdridhte shtatin me hiret e veta
thoshte: kësisoj po më fërgohet jeta
i kthehem një ngastre të pastër
aty ku tushi i zi i nervozes nuk kishte spërkatur
ngastër e bardhë pa asnjë hulli prej dheu
doli mendimi ndezi një fanarë
porse mbeti i ngrirë
me të njëjtën ngjyrë
asgjë më tepër se një errësirë e bardhë
tha: nuk desha të bardhës t`i hidhja mynxyra të zeza
Gjilan, më 22 kallnor 2023
