Avdush Canaj
NGA ËNDRRA E ZOGUT
Kur dielli fle
pas malit
me pëllumba e kumri,
te lumi shkon shelgu,
lanë flokët prej gjethesh,
si unë,
si ti.
Yjet s`presin,
përdore me hënën zbresin,
i kanë punët e lehta,
fët e fët balluket
ia bëjnë me gërsheta!
Zogu i mollës me kitarë
nga ëndrra e ka parë ,
në qepallë të ditës
i thotë pa mahi:
Ku ke qenë mbrëmë e di,
mirë e di për fije!
S`marr nëpër gojë,
jam zog ilirie.
Diçka than dhe qukapikët,
shelgut
i qeshën qerpikët!
