Sabit Rrustemi
Nata më mbërthen e më shtrydh aq fort
si t’isha unë gurgaci më kryeneç
i këtij mali që vrojton e heshtë
për t’ma marrë qoftë dhe një fjalë
për ty
një fjalë që ma ndriqon shtegun
deri te ti
për t’a bërë më të lehtë peshën e kësaj mospranie
që t’rëndon supeve
syve
e ecjeve që kanë vendnumëruar
Nata
kjo pjesë e errët e ditës dhe e jetës
që mbretëron përnatshëm mes nesh
m’ i shprush ëndrrat
ndjenjat
m’i ndezë dëshirat buzët
nëpër mijëra e mijëra net
të qetë s’më lë
Atje ku je vetmuar diku ti
kot shtrij krahët
zgjas duart
s’mund të të arrij
E nata le të tallet me mua
le të shfryhet
le të derdhet e tëra
mbi këto drita që i dogji malli
Agu i parë i mëngjesit që vjen
e bën të paqenë
Unë zgjohem rishtas dal e të pres
( 29 janar 2022 )
