Sabit Rrustemi
VENDLINDJA IME, KOSOVA IME …
( Poezi festive të shkruara nëpër vite, për 17 Shkurtin 2008 )
MESHA E PAVARËSISË
Nis në Shtëpinë e Lidhjes në Prizren …
Aty nën kala
Pastrohemi me ujin mëngjesor të Bistricës
Dalim te Verrat e Llukës
Për t’u ngritur në lulediej
Grykës së Kaçanikut
Hyjmë me mallin e triumfit
Në Shkupin e Kosovës
Për një Simfoni të qetë të Bardharit
Kapërcejmë Fuqitë e Mëdha
E harrojmë një Moratorium
Për të zbritur në Vlorë
Shpëtojmë gjysmën e Etnisë
Nga operimet ballkanike
Me Kosovën nëpër lisa
Në pauzë
Londra përsërit një racion dreke
Me konferencë Berlini
Fqinjët lakmitarë
Na vjedhin Bukën e Bekuar
Neve mbesim duke i ngrënë gishtat
Një shekull udhë bëmë
Në ballë me agimët e ademët
Golgota kohësh sfiduam
Nga Prizreni në Prekaz
Nga Karadaku në Koshare
Deri tek kjo Meshë e Pavarësisë
Në zemër të Dardanisë
Aty Në Majën e Bregut të dielltë
Rreth të Përndritshmit Rugovë
Këndojmë hymnin e të gjitha luftërave
Kur ka ra Kushtrimi n’Kosovë
Dardania shpërgjumë antikën
Në mileniumin e tretë
Shenjtërohet me pavarësi
Kori i përzier
Nga Sheshi Nëna Terezë në Prishtinë
Ngrit majegishtash një popull
Tek përmbyll Meshëm me Hymnin e Ri
Zgjohu Dardani .
( 15 shkurt 2008 )
DËGJOJE KËTË MUZIKË LIRIE
Në Ditën e Festës
Nuk dua të flas
Do të heshtë e do të heshtë
Aq thellë do të heshtë
Për t’i dëgjuar ata që ranë
AtDheu IM
Tumir heshtjen time
Për t’ma risjellur zërin e tyre
Dhe të Hyjnores sime
Që s’e kam pranë
Të falem përjetësisht
AtDheu IM
Në Ditën Tonë të Shenjtë
…
Dëgjoje këtë muzikë lirie
Hyjnesha ime
Këtë zë të ëmbël nga gjaku i tyre
Nga një trëndafil të kuq
Të kuq e të kaltër
T’jua mbjellim nëpër Zemra
Le të rrahin papushueshëm
Orët e AtDheut
Për aromën që sollën
(16 Shkurt 2009)
SE TË KAM ATDHE, KOSOVË
Në secilën pore të trupit tënd
një gjurmë kam lënë
diku hapin tim të vogël
gjurin e vrarë
bërrylat e gërvishur
diku hundë e buzë troshitur
dhe në mend s’më ka shkuar
për të të fyer
a për t’u hidhëruar
jam ngritur e kam ecur
diku një pemë kam mbjellur
një arë kam lëruar
farë kam hedhur
dhe lule kam mbjellur
e një ëndërr
ma t’bukurën ëndërr kam ëndërruar
nën hijen e saj
dhe mendjesh s’kam fluturuar
trupit tënd jam katrithur
përpjetëzave
tatëpjetëzave
e sa herë jam shpërblyer
jam ndëshkuar
po nuk jam zbrapsur
as kur më kanë dëbuar
shpresash nuk jam thyer
drejt gjirit tënd
kam vrapuar
jam kthyer
si i eturi për ujë
nën hije të një therre jam mbështetur
kulla të reja kam projektuar
e rrugë
prej nga do vinte
ajo e ëndërrta ime
dhe qiejt kam trazuar prej gëzimit
duke fshirrë rrëketë e thella ttë gjakut
të pikëllimit
për ta shijuar një buzëqeshje të çiltër
agujve të lirisë
duke i shtrirë krahët horizontit
dritaret e dashurisë
se nën dhe e mbi dhe
të kam vetëm ty
imi atdhe
( 16 – 17 Shkurt 2012)
NË ÇASTIN KUR KJO DITË JE TI
Asgjë nuk i kërkoj Ditës në të cilën posa hyra
qoftë kjo edhe Ditë Feste
sall le të jetë e kthjelltë si sytë tu
e ndritshme dhe e qeshur si fytyra jote
e ëmbël dhe e ngrohtë si buzët tua
si ai trupi yt i bardhë e i njomë
e dashur dhe e dlirë
si zemra jote
si ai shpirt i paqtë e i pafund
Ditës në të cilën posa hyra
nuk i kërkoj asgjë pos Teje
Në çastin kur kjo Ditë je Ti
do t’i falem përditë
me dashuri
( 17 shkurt 2015 )
PËR NESËR MBESIN FRYTET E PASHIJUARA
Këpucët e reja nuk i hoqa nga vitrina
as ua ngjyva lëkurën me yndyrë të zezë
le të çlodhen nga udhët djersët hallet
Me të vjetrat bëra shetinë e mëngjesit
duke i numëruar hapat përgjatë lumit
brigjeve të lagura e të ndotura gjithandej
Barit të tharë të pakositur nga vjeshta
ndodh ta kem shtypur ndonjë gjallesë
ajri i paqtë më liroi nga dhembja e kresë
Në tryezë m’u servua buka e djeshme
ëndrrat u rishfaqën pauzave të ndërmjeme
pjesë – pjesë me pamje të hijezuara
Koha e mbetur e ditës u harxhua pa lidhje
magjisë së kujtesës a shpatit të çmalljes
pa ia çelur askujt ( e as ty) portën e ardhjes
Festat nuk sjellin më ftesa as telefonata
urimet vijnë eterit nëpër adresa të koduara
për nesër mbesin frytet e pashijuara
( 17 shkurt 2017 )
TJETËR DHE NUK KE (A)NDRRUE
Qysh me gjetë Fjalën ma t’dashtun për Ty
e me t’urue n’këtë Ditë
kur na mloi byku i deklaratave
e dekoratave pa shije
Qysh me ta dhurue edhe një Ditë ma t’bukur se kjo
kur i Lumi edhe n’ Pikë të Dimnit
për Ty e bani verë
Me cilën vepër me t’ gëzue ma shumë
kur n’ket moshë Tanden t’njomë
me lloj – lloj njollash t’kem randue
e Ti prapë s’na kshyrë shtremtë
s’di me u idhnue
T’mirë e t’këqij
k’ta kemi qillue
Atdheu im i bekuem
me gjakun e me frymën e krejt atyne
që për Ty u flijuen
Qysh, o qysh
ket hapësinë kaq të dashtun
në këtë Dhe të Atit të’lashtë
sa ma shumë me gëzue
Nuk mjaftuaka veç me ba fjalë
e me vendnumërue
Me ba përditë si sot
me nga një punë t’mirë me t’gzue,
larg, shumë larg tjerëve kishim shkue
Atdheu im i mirë
qi tjetër Dhe nuk ke (a)ndrrue ….
( 17 shkurt 2020 )
