Xheladin REXHEPI
Malësorët duarçarë
Befas ja zunë pritën përroit
Fluidit qumshtor të borës
Në shpat Sharri gjarpëruar
Me pikë-pikë uji
Gurët i shpuan
Gdhendur me daltë fati
Lidhur me dru thane
Rrotë e madhe sillej vërdallë
Krushqit në dasma shkonin
Njëzet e gjashtë mullinj
Për nëntëdhjet e nëntë kasolle
Të dame prej një zjarri
Mbuluar me fytëza bari
Lyer me paskaj brengash
Secili priste në radhë
Hisen e vet te magjja
Me i breme të leckosur n’shpinë
Çakallat me gurët haheshin
fjalët me zhurmë në mulli
Të pathënat përplaseshin
Moteve me fortunë dhe shi
Gurët s’daleshin s’ndaleshin
Me çekan stërkalash rrahur
hëna rrotullohej rreth tokës
të hedhura bluheshin
Kokrrat e verës së pjekur
Zotynë falna bukën e re
T’mos i shkelim
As për be
gjijntë e tokës
