Xhevat Xh. Latifi
SHKUPI DHEMBJA QË S’PO PRAN!
Dridhet një shishe plastike shtrembër nëpër Vardar.
Ora e historisë merr dimensionin e një vrasjeje të pabesë!
Një letër basme e blerë në tregun grek
bëhet kostum për “Shkupin 2014”.
A është viti 518 kur barbarët u sulën mbi të.
a viti 1963 në 5;17 të mëngjesit?
Kasneci del nga ëndrra,
këmbëzbluar ecën, thërret për seks të lirë!
thotë:- Asgjë nuk përfundon këtu në dashuri
Mbamendja Ura e Gurit, krenat e prera rreth gurëve me myshk…
“Vec pak me ua gërrye myshkun,
gurët kanë t’ kuqen e gjakut t’harruar”.
Në verën e fillimshekullit të XX-të*
në një natë të vetme rrokulliset historia!
Shkup, shkup, shkup…
Shkup e Shkodër dhembja që s’po pran’!
Të hyn në mish sirena e ambulancës që vjen
si thirrje e re për luftë!
Nanëlokja harron dhembjet e shpindës
heq shaminë, nem e mallkon me shpirt
çdo politikan shqiptar njëqind vitet e fundit
S’pati një birë nane me m’thanë ku gabova
që dhembja s’mu ndal kurrë….
*Më 19 gusht 1912 “Times “, raporton kryengritësit shqiptarë me 12.000 burra kishin çliruar Shkupin…
(Poezia që fitoi çmimin e parë, “Ora Astritit”, Ferizaj, qershor 2017)
