Sot, më 6 shtator, shënohet një përvjetor i dhimbshëm për familjen Osmani, një ditë e cila, 25 vite më parë, solli një tragjedi të papërshkrueshme dhe të parikuperueshme.
Më 6 shtator të vitit 1999, në një aksident tragjik komunikacioni, në rrugën magjistrale Gjilan-Ferizaj, pranë hyrjes së fshatit Radivojc, rreth orës 6:30 të mëngjesit, familja Osmani humbi dy djemtë e tyre të dashur, Liridonin, vetëm 8 vjeç, dhe Gentritin, 5 vjeç. Ajo ditë, që do të ndryshonte përgjithmonë jetën e Adnan dhe Sanije Osmanit, është e mbushur me kujtime të dhimbshme dhe një zbrazëti që as koha nuk mund ta shëron.
Ngjarja ndodhi në momentin kur vetura në të cilën ndodheshin dy fëmijët dhe tre persona të tjerë, përfshirë nënën e tyre, Sanije Osmanin, u përfshi në një aksident tragjik. Sanija, e cila përjetoi këtë moment të tmerrshëm, sot kujton me lot në sy dhe dhembje të thellë dy djemtë e saj që nuk i sheh më.
“Është një plagë e madhe në zemrën time, një dhimbje që nuk mbyllet asnjëherë,” shprehet Sanija, ndërsa fjalët e saj mbushen me emocion dhe kujtime të pafundme për Liridonin dhe Gentritin.
“Dashuria ndaj fëmijut nuk shuhet kurrë, dhembja është gjithmonë e freskët, çdo ditë e çdo moment”, shprehet ajo.
Për familjen Osmani, jeta ka marrë një kthesë të papritur dhe të trishtë pas kësaj tragjedie. Festat, që dikur ishin momente gëzimi dhe bashkimi familjar, tani janë të mangëta, një kujtim i asaj çfarë mund të kishte qenë.
“Është shumë e vështirë në festa fetare dhe festa të tjera, të mos jemi me mendje tek ata,” tregon Sanija, duke shtuar se boshllëku që kanë lënë pas djemtë e saj është shumë i madh. Vitet kanë kaluar, por dhimbja dhe kujtimet për Liridonin dhe Gentritin mbeten të gjalla në zemrat e prindërve të tyre. Çdo ditë, Adnani dhe Sanija ndjejnë praninë e djemve të tyre, ndonëse ata nuk janë më fizikisht pranë tyre. Për ta, mungesa e dy djemve është e përhershme, një dhimbje që do ta mbajnë me vete deri në frymën e tyre të fundit.
“Do të jetojmë gjithmonë me kujtimin e tyre,” theksojnë ata, duke shtuar se as koha dhe as ndonjë ngushëllim nuk mund të zvogëlojë dhembjen e humbjes së dy fëmijëve të tyre të dashur. Për 25 vite me radhë, kujtimi i Liridonit dhe Gentritit ka mbetur i gjallë, ndërsa zemrat e prindërve të tyre janë të thyera përgjithmonë. Kjo tragjedi ka lënë gjurmë të thella jo vetëm në jetën e familjes Osmani, por edhe tek dashamiret përreth, të cilët gjithmonë i kanë kujtuar me respekt dhe dhembshuri dy fëmijët e pafajshëm që u ndanë nga jeta shumë herët.
Liridoni dhe Gentriti jetojnë përmes kujtimeve, përmes fjalëve të prindërve të tyre dhe përmes dashurisë që asnjëherë nuk do të shuhet. Në përvjetorin e 25-të të kësaj tragjedie, familja Osmani dhe të gjithë ata që i njohën dhe i deshën Liridonin dhe Gentritin, ndalojnë për të reflektuar dhe për të kujtuar me dhembje, por edhe me krenari, jetën e shkurtër por të mbushur me dashuri të dy fëmijëve të tyre. Ky përvjetor shërben si një kujtesë e hidhur e asaj çfarë u humb atë ditë, por gjithashtu edhe një testament i forcës dhe qëndresës së prindërve të tyre, të cilët vazhdojnë të jetojnë dhe të mbajnë gjallë kujtimin e djemve të tyre me një dashuri të pafundme. Gëzimin në familjen Osmani e mbajnë dy vajzat – Genta dhe Dona, të cilat sjellin buzëqeshjen në rrethin familjar.
