Nji cung n’t’sosun
tu i dhanë zor
nji kazani tambël
n’verigë me vlue
i dhake dritë nanës
para oxhakut
ulun në nji shkamb
Kushedi
kah i kishte çu mend’t
nana
në botën hallemadhe
tuj thurë çorapë
t’leshta
n’atë dimën të rand
Me nurin e saj madhështor
që i shëndriste
edhe nga flokët e ngjyme
me kanë.
