Ngjyrë e andrrume

Kush na kish’ pa aq t’lumtun mbi njani tjetrin sa që edhe gurët i kish’ ba t’pëshpërisnin tokës t’u prekë e t’fliste për neve

Atë zhurmën ma të madhe e kish ba dashnija me inate.

T’u goditë mbi trupin e njani tjetrit me melodinë ma të bukur të shpirtit;

atë klithmën e andrrume tu e shiju edhe me pjesën ma të papërmendur t trupit

Por i kish pas ndryshu ngjyrat, frymën

e realiteti që m’shfaqej kaherë në andrra tash ish ba tretësirë mes dhimbjes e dëshirës

e sytë e mi veç t’çelun rrishin…